Een rustdag noemen zedat hier: we vertrekken op het dorpsplein, lopen richting berg, en gaan dan 1000 hoogtemeters recht omhoog naar het eindstation van de telecabine. De teams startten met 20 seconden interval, het laatste team in het klassement eerst, dan het voorlaatste,... .
Iedereen ziet zijn onmiddellijke concurrenten in het algemeen klassement dus vlak voor en vlak achter zich lopen. Gevolg: race instinct bij iedereen wakker, weg alle gedachten aan rust en herstel, en als gekken die berg op. Het gekke is dan ook, dat je concurrenten die voor je liggen na je starten, je kan die dus niet inhalen. Je moet gewoon geven wat je kan om beter te doen.
In het startblok stond het Mexicaanse team waarbij we altijd vlak in de buurt eindigen ons al wat uit te dagen, dat hielp ook niet om ons kalm te houden .... Heel plezant allemaal, maar het valt morgen nog te bezien wat de schade aan de benen zal zijn.
Voor 1 keer mocht er indivudueel gelopen worden en moesten de teamleden niet samenblijven. We kozen ervoor om toch de hele tijd samen te lopen en waren na 1u 5min boven. Met die tijd werden we ongeveer 370ste op 600 lopers. Thomas deed het iets rustiger (1u 15min), want hij maakt zich wat zorgen over de knie. Boven viel de schade mee, hij kan in elk geval morgen starten.
Om dat allemaal wat in perspectief te zetten: de winnaar stormde naar boven in 36 minuten. Buitenaards.
Door deze korte etappe was er vandaag extra recuperatie tijd. Het ideale moment om de was te doen en een uurtje siesta te houden. Morgen zijn we uitgeslapen en ruiken we lekker. Het is weer eens wat anders!
Nog ongeveer 105km en 5500 hoogtemeters te gaan..... En oh ja, we hebben dat Mexicaanse team een poepje laten ruiken.
Dirk en Wim.
Geen video of foto’s gemaakt vandaag, het was te kort en te hevig. De video en foto's van gisteren proberen we nog te uploaden, maar de internetconnectie is hier heel slecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten