Dag 0: Oberstdorf

Het is zover. Na 8 maanden intensieve training zijn we aangekomen bij het vertrek van de Transalpine Run, versie 2011. Als we in de buurt van het stadje begonnen te komen, kwamen we ook meer en meer in de bergen en dat gaf ons wel wat kippenvel. YES, we zijn er, het is zover, we mogen eindelijk vertrekken!

We kwamen hier net voor de middag toe, en gingen rechstreeks naar de registratie. Nog niet al te veel volk en super-goed georganiseerd. Startnummers 155-1 en 155-2, Dirk Thys en Wim Michiels. Startnummer, kaartje voor maaltijden, nog wat give-aways, en alvast een mooie starters T-shirt. Bon, we doen het voor dat finisher T-shirt, maar nu hebben we toch al iets he. We krijgen ook een grote sportzak om al onze spullen in te laten vervoeren van de ene naar de andere startplaats: een gigantische Salomon duffel bag van 100 liter, prachtig materiaal, met op elke zak het startnummer van de loper in kwestie. Man, dit is goed georganiseerd!

Eens op hotel doen we een strenge selectie van wat er wel en niet de bergen in moet. Wat mee moet, gaat de Salomon zak in. De overschot gaat terug de auto in, die op zijn beurt naar de parking gaat voor de volgende 8 dagen. Fijn gevoel: die hebben we niet meer nodig om even de Alpen over te lopen.



Pasta party met 600 zotten



Intussen is het prachtig weer geworden in Oberstdorf, hoog tijd voor een Beiers terras dus. Een goulash en kaas soepke later kunnen we er weer tegen, en kuieren we nog eens naar het TAR base camp. Sfeer snuiven. Genieten. Mentale voorbereiding. Hier staat het te gebeuren, hier klinkt morgen om 11u het verlossende startschot. En reken maar, daar zijn we echt klaar voor!



De vlaggen van alle deelnemende landen. Indrukwekkend.



 En dan naar onze eerste pasta party en briefing. Na een salade en degelijke portie pasta, krijgen we een heleboel blabla over ons van toeristische diensten, sponsors en allerlei. Dan volgt ook nog een (lange) algemene briefing, waarin de race director fier vertelt dat dit ahum de zwaarste Transalpine Run aller tijden wordt. De zaal juicht ende tiert. En tenslotte nog even vooruitblikken op morgen – morgen wordt een prachtige dag, dat staat vast! Goed weer en een redelijk korte etappe om mee te beginnen, het voorgerechtje als het ware.

Morgen meer nieuws van het front...

Dirk en Wim