Boog

De boog kan niet altijd gespannen staan, zegt het zeer wijze spreekwoord. Wel, het geldt ook voor mij tijdens deze TAR training. Na Steenbergen, Passe Montagne, Vogezen en Mount Fuji vond ik wel dat een beetje rust aan te raden was. Het kwam ook goed uit, want viel samen met het begin van de vakantie.

Dus even anderhalve week niet gelopen, maar dan begon het toch weer te veel te kriebelen. Op vakantie in Thailand en Laos (zie een volgende post) dan toch hier en daar wat kunnen lopen, maar lang niet zo veel als thuis. Veel minder km’s gedaan dan normaal dus. Het rare is, dat ik me na die paar weken van relatieve rust, minder fit begon te voelen. Je zou net het omgekeerde verwachten, als je het lichaam even rust gunt. Maar soit.

Bij terugkeer, anderhalve week geleden, wel onmiddellijk weer 100% beginnen trainen. Met als gevolg nog heel wat km’s gedaan, en toch nog een min of meer aanvaardbare juli met 220km. 109km daarvan was vorige week... 35km op zaterdag (vlak) plus 25km op zondag, op de Chartreuzeberg, Meesberg en Kesselberg wat gaan spelen met zoveel mogelijk op en af lopen. Heel leuk! En wat gebeurt er dan? Na een week harde training voel ik me terug helemaal in topvorm! Niks vermoeid, vol energie. Gek. Taper heeft nog nooit echt goed gewerkt voor mij.

Nu de boog nog een paar weken stevig spannen. Volgende week in Frankrijk gaan trainen, met onder andere de Mont Ventoux op het programma. De week erna, op 21 augustus, doen we een allerlaatste stevige trainingswedstrijd, de Trail des Fantomes: 50km en 2400hm, een mooi voorproefje. Dan toch nog even wat rustig aan, en het is zover. Joepie!!!

Wim