4 dagen te gaan.

Nog 4 dagen en we beginnen eraan.

 We zitten volop in de tapering fase. De zware trainingen zijn voorbij, het trainingsvolume is afgebouwd en we geven het lichaam tijd om te herstellen en zich voor te bereiden op wat komt. Ik voel mij tijdens deze fase altijd wat kwetsbaar. Mentaal (heb ik genoeg gedaan), maar ook fysiek (nieuwe pijntjes in oude blessures, vermoeidheid, een wat grieperig gevoel). Ik heb dit gelukkig al meer gedaan en weet dat het een normale reactie van het lichaam is op de verminderde belasting. Een tijdelijk dalletje na een zware trainingsperiode. Dat gevoel zal zaterdag helemaal weg zijn.

De aandacht verschuift van kilometers malen naar andere, meer praktische dingen. Zijn de hotelreservaties in orde, hebben we alle voeding en kledij, is onze verplichte medische kit volledig,....  Kortom, het soort dingen waar een mens zenuwachtig van wordt.

 Ik voel mij redelijk kalm, maar onderhuids is de spanning duidelijk aanwezig. Zo droomde ik deze nacht dat ik op de eerste bevoorradingspost van de eerste etappe anderhalf uur (!) stond te prutsen om mijn waterbidon te vullen, en dan mijn schoenen niet meer vond die ik om één of andere reden (?) had uitgedaan. Opeens werd het donker en besefte ik: ik lig eruit, de tijd is op, wat een afgang. Tja....

Donderdagmiddag vertrekken we naar Oberstdorf. Vrijdag gaan we wat acclimatiseren en sfeer snuiven.

Start Zaterdag om 11u. Yihaa!